به نظر من انسانی میتواند مسیر خوشبختی و سعادت و موفقیت را برود که ابتدا به خودش و توانایی ها و نقاط ضعفش آگاه باشد.

متاسفانه در مدرسه و دانشگاه اصوص هدف گذاری صحیح را آموزش ندیدیم و بعد از تحصیلات دانشگاهی فقط به دنبال کسب درآمد هستیم و نمیدانیم باید با روزمرگی زندگی چه کنیم؟

وقتی که ندانیم اولویت کارهایمان کدام است و هر روز باید چه کاری را انجام دهیم هر روز بلند میشویم از خواب هرچه پیش آید خوش آید زندگی میکنیم.

حالا که هدفمان را انتخاب کردیم و اصول برنامه ریزی را یاد گرفتیم برای شروع تغییر باید خودمان را آماده کنیم که وسط راه خسته نشیم.

برای لذت بردن از زندگی باید بدانیم چطوری انرژی خودمان را حفظ کنیم که با مشکلات و مسائل زندگی باز هم بتوانیم خوش باشیم